Ludo Glorie (1952) woont in Heist Op Den Berg waar ook zijn atelier gevestigd is. Als gepassioneerd beeldhouwer schept hij beelden uit Indische en braziliaanse speksteen, kobalt, opaal, serpentijn, Ludo beleeft het beeldhouwen als een roeping. " Als ik een steen koop, ga ik niet op zoek. Het is de steen die mij kiest.' Volgens Ludo is steen geen dode materie. Hoe meer hij polijst, hoe meer schakeringen vrijkomen. Met de mens is dat net zo meent hij. Naar stenen kan je luisteren, contact maken, kijken, uitnodigen om te spreken en veel stilte te laten. Er is een wisselwerking tussen zichzelf en de steen.
Over beeldhouwen spreekt Ludo het liefst in beelden en verhalen;
Stenen - ook al zijn zij zichzelf genoeg- hebben zich verborgen om in hen beelden te zoeken én te vinden opdat de mens zichzelf kan overstijgen en nieuwe vleugels kan krijgen, zelfs of vooral nadat er stukken werden afgehakt.