NIETS IS IN STEEN GEBEITELD 

Ons leven is vloeibaar geworden, waarbij bijna alles voortdurend in beweging is en weigert om vaste vormen aan te nemen. Niks is nog in steen gebeiteld, zei socioloog Zygmunt Bauman ooit.  Wat we vandaag zien, zal morgen niet hetzelfde zijn. De beelden die de kunstenaar brengt, blijven voortdurend veranderen en evolueren in een eeuwige zoektocht naar zichzelf. Zij blijft werken aan zichzelf, voor zichzelf en op zichzelf, voor een hoger goed en voor de ander, vloeibaar en in beweging.

Tamara De Prest (°1981, België) is beeldend kunstenaar. Van opleiding (SABK) is zij tekenaar en sedert een drietal jaar autodidact in de schilderkunst. Haar hoofdactiviteit is werken met theezakjes. Daarnaast spreekt zij via analoge collages, illustreert zij en volgt zij een opleiding fotokunst. Ruimtelijk werk vult aan daar waar tweedimensionaal werk haar belemmert om voluit te vertellen.

Als visueel verhalenverteller geeft Tamara De Prest uitdrukking aan haar innerlijke leefwereld en raakt zij met fragiele hand het thema psychische kwetsbaarheid aan. Het creëren gaat hand in hand met wat zij voelt en zintuiglijk waarneemt. Vanuit een persoonlijke drijfveer kiest ze voor het theezakje als metafoor voor haar eigen kwetsbaarheid. Deze kwetsbaarheid bezweert ze met technische duurzaamheid, wat meteen een weerspiegeling is van haar persoonlijke zoektocht naar veerkracht en weerbaarheid in de samenleving. Haar werk gaat over existentiële vragen, loslaten van ballast, onthechting en verbinding. Door haar eigen emoties te vertalen, zoekt ze naar houvast en zingeving, met als doel via haar werk niet enkel te komen tot haar authentieke Zelf, maar ook troost en comfort te bieden aan de Ander.

Tamara De Prest is educated in drawing and has been self-taught in painting for three years. Her main activity is working with tea bags. In addition, she speaks through analogue collages, she illustrates and she follows a course in photo art. Spatial work complements where two-dimensional work prevents her from fully telling.

As a visual storyteller, Tamara expresses her inner world and touches the theme of psychological vulnerability with a fragile hand. Creating goes hand in hand with what she feels and senses. Her work is a personal quest for resilience, guidance and meaning, in order to ultimately come to herself. By translating her own emotions, she strives to offer consolation and comfort to others through her work.

Peter Felix zijn collages zijn meer dan wat knip- en plakwerk: metbreekmes en tonnen inspiratie maakt hij opvallende figuren en beelden.

Peter Felix is een flamboyant en kleurrijk figuur in Antwerpen. Hij maakt al meer dan dertig jaar collages. ‘Ik wou mooie dingen maken, maar ik kon niet schilderen of tekenen. Ik heb ooit eens tekenles gevolgd, maar daar kwam niets van. Dus ben ik maar beginnen knippen en plakken.

De collages van Felix zijn heel uiteenlopend van stijl en vorm. Soms is het geheel een wervelend kleurenspektakel, soms is het weer net een heel intiem beeld met slechts enkele kleuren of een enkel beeld. Ga dus niet op zoek naar een thema of een specifiek onderwerp. Een ding valt wel altijd terug te vinden in de werken: humor. Die ontstaat door de combinaties van figuren en kleuren of door het toevoegen van tekst.  ‘Het Nieuwsblad’

De kunstenaar Peter Felix(°14.12.1965) doet méér dan knippen en plakken.Collage staat hem voor 't klaren van de wijn,kleur geven aan...
"Collant" betekent opdringering, in die zin dat je er niet aan voorbij kan,zijn werken zijn ook flitsende cocktails van kleuren en figuren,die ongewild ja aandacht opeisen.Ze vormen beelden,die je fractie per fractie wil bewonderen.Wie deze kleurijke kunstenaar kent begrijpt zonder moiete waarom Peter Felix geen konijntjes schildert of grijze stilleverns etst.
Zijn oncoventionele manier van leven,zijn 'toverlantaarnachtige'woonst,tonen duidelijk aan dat hij iemand is van duizend stijlen en nog meer ideeen.De 'Prince of Pritt' gebruikt steeds gerecycleerd materiaal.Werken doet hij als de tijd het toelaat.Zijn werken zijn even nuchter als zijn levenswijze.Zoek dus niet naar een specifieke filosofie of thematische lijn in zijn werk.Eén thema keert altijd terug in zijn werk:humor.
Het resultaat is steeds verbluffend en verrassend.
‘Indymedia’

Ondanks sterke stijl variaties. Sluimert er toch steeds een specifieke herkenbare hand van de meester doorheen het te bewonderen oeuvre. Ik durf me sterk te maken dat er tussen het werk van Felix nou echt voor ieder wat wils zit.'
Micha Millants

Peter Felix's collages are more than just cutting and pasting: with a knife and tons of inspiration, he makes striking figures and images.

Peter Felix is ​​a flamboyant and colorful figure in Antwerp. He has been making collages for over thirty years. “I wanted to make beautiful things, but I couldn't paint or draw. I once took drawing lessons, but nothing came of it. So I started cutting and pasting.

Ron Van de Vyver laat in zijn schilderijen het verschijnsel kleur zelf aan het woord. Hij
combineert een rijke haast volledige weergave van de “verschijnselen” kleur met een
systematische en logische ordening. De taal van de geometrie neemt mythische
vormen aan en synthetiseren een scala van schilderbewegingen die zijn
voorafgegaan aan uiteenlopende stijlen.
In zijn enthousiasme voor en in de intense beleving van zijn streek vindt Van de
Vyver inspiratie voor zijn recent werk. Daardoor bindt de schilder zich aan de natuur
(de levende werkelijkheid), maar de inspiratie van het beeld wordt in zijn atelier als
een impressie weergegeven. (…)
Ron Van de Vyver tracht in zijn doeken de wisselende natuurverschijnselen te vatten
in verf en heeft geenszins de betrachting het landschap te registreren zoals de
fotograaf dat doet. Wel brengt hij de verschijnselen in dialoog met meetkundige
vormen (vb. het vierkant dat niet in de natuur voorkomt) om uiteindelijk tot een
universele beeldtaal te komen. (…)
Zowaar experimentele schilderijen omdat hier fysische kleuren aanwezig zijn, waarbij
– om ze te produceren - materiele media nodig zijn die echter zelf geen kleur hebben
maar door hun transparante werking kleur aan de oppervlakte brengt. Ze verschijnen
als kleuren in de lucht, zoals een regenboog ontstaat door het zonlicht in de
verstrooide nevelen.
Theo Claes

Ron Van de Vyver lets the phenomenon of color speak for itself in his paintings. He
combines a rich almost complete display of the "phenomena" color with a
systematic and logical order. The language of geometry takes mythical
form and synthesize a range of painting movements that are
preceded by various styles.
In his enthusiasm for and in the intense experience of his region, Van de
Vyver inspiration for his recent work. As a result, the painter binds himself to nature
(the living reality), but the inspiration of the image is in his studio as
display an impression. (…)
Ron Van de Vyver tries to capture the changing natural phenomena in his paintings
in paint and does not in any way attempt to register the landscape as the
photographer does. He does, however, bring the phenomena into dialogue with geometers
shapes (e.g. the square that does not occur in nature) to eventually become one
universal visual language. (…)
Actually experimental paintings because physical colors are present here, whereby
– to produce them - material media are needed which, however, have no color of their own
but brings color to the surface through their transparent effect. They appear
like colors in the sky, like a rainbow created by the sunlight in the
scattered mists.
Theo Claus

Onafhankelijk werkten de twee bevriende kunstenaars jarenlang aan hun eigen beelden, maar dan blijkt tot beider verrassing hun werk ineens schitterend te overlappen.

Sporen vanuit de toekomst, herinneringen worden visioenen. Persoonlijke verhalen van deze eerste digitale generatie, de muziek en film stollen tot beelden van verf en steen. 

Een spannende, wonderlijke wereld verschijnt, wanneer een orkaan en een vulkaan elkaar ontmoeten.

The two artist friends worked independently for years on their own sculptures, but then, to their surprise, their work suddenly appears to overlap beautifully.

Traces from the future, memories become visions. Personal stories of this first digital generation, the music and film solidify into images of paint and stone.

An exciting, wonderful world appears when a hurricane and a volcano meet.

BARRY CAMPS

Barry Camps (1973) studeerde schilderkunst aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht NL en behaalde zijn postgraduaat in Enschede NL.                                                         De schilderijen met een kleine afmeting van Camps zijn een lineaire waarneming van het onbekende. Lagen van kleur door Camps gebruikt, worden als levende weefsels. ze gaan niet over wat wij zoeken maar vergezellen ons door het landschap. Het zwart is dominant als een universum dat moet worden onderzocht. Zijn schoonheid is aantrekkelijk maar ook boeiend en vereist voorzichtigheid.

Barry Camps (1973) developed painting at the Academy of Visual Arts in Maastricht NL and obtained his postgraduate degree in Enschede NL. Camps' diminutive paintings are a linear perception of the unknown. Layers of color used by Camps become like living tissues. they are not about what we are looking for but accompany us through the landscape. The black is dominant as a universe to be explored. His beauty is attractive but also captivating and prudence.

MICHEL ELANDS

Hoewel sommige werken persoonlijke thema's behandelen, weg van de computer, de vreugde van het zijn. Verliefd of vrienden verliezen en krijgen, anderen lijken rekwisieten te zijn van een post-apolyptische scène,bespreken van onze relatie tot tijd, cultuur,natuur, religie en digitalisering.

While some works deal with personal themes,

getting away from the computer, the joy of being

in love or losing and gaining friends, others seem

to be props off a post-apolyptic scene,

discussing our relation towards time, culture,

nature, religion and digitalisation.

Foto's BURPPHOTO

Neon Apocalypse is het eindpunt van een onderzoek naar enkele persoonlijke fascinaties:
Sprookjes als symbool voor universele emoties en de delicate balans tussen onschuld en donkerte.
Het doel is de toeschouwer uit te dagen langer te kijken naar een werk.
Wat concreet wordt afgebeeld mag dan helder zijn, de schemering onder de ogenschijnlijk zachte beelden openbaart zich pas na een eerste vluchtige blik.
Kleur krijgt de taak om de realiteit met zijn vertrouwde tinten open te breken tot een bovennatuurlijke sfeer.

Wat we weten wordt weggeveegd. Enkel onrust blijft achter.

Artifical moon

The hidden